بررسی تاثیر سیپروفلوکساسین پروفیلاکسی در کاهش میزان تب بعد از درمان کموتراپی القایی بیماران مبتلا بهAML
Abstract
سابقه و هدف :اگرچه عوارض عفونی در دوره گرانولوسیتوپنی پس از شیمی درمانی القائی در بیمارانAML علت اصلی مرگ و میر در این بیماران است، اما اتفاق نظر در زمینه تجویز آنتی بیوتیکها به عنوان پروفیلاکسی از عفونت در بیماران فاقد تب وجود ندارد .با وجود انجام مطالعات در مورد تأثیر فلوروکینولون ها از جمله سیپروفلوکساسین در پیشگیری از تب و عوارض مربوط به آن در این بیماران، بدلیل شیوع مختلف ارگانیسمهای بیماری زا در مناطق مختلف و حساسیت آنتی بیوتیکی متفاوت آنها، نتایج این مطالعات به راحتی قابل تعمیم به همه مراکز نیست .از اینرو هدف از مطالعه حاضر استفاده از سیپروفلوکساسین خوراکی به منظور پیشگیری از ایجاد تب و عوارض آن پیش از شروع شیمی درمانی القایی در بیمارانAML مراجعه کننده به بیمارستان طالقانی بود.مواد و روشها :در این کارآزمایی بالینی بیماران مبتلا بهAML مراجعه کننده به بیمارستان از مهرماه1388 لغایت آذرماه1389 که کاندید درمانی با شیمی درمانی القایی رژیم3 + 7بوده، سن بالاتر از18 سال و کمتر از60 سال داشتند، پیش از شیمی درمانی تب نداشتند و رضایت به همکاری داشتند، انتخاب شدند .از69 بیمار واجد شرایط25 بیمار در گروه سیپروفلوکساسینmg 500 سیپروفلوکساسین خوراکی2 بار در روز (و44 بیمار در گروه کنترل قرار گرفتند .بیماران طبق استاندارد بخش تحت شیمی درمانی القایی استاندارد بصورت رژیم3 + 7 قرار گرفتند .در طی بستری اول یا در ماه اول پس از شیمی درمانی القایی ایجاد تب در بیمار، مدت زمان وجود تب و نیز مرگ و میر بیمار ثبت گردید .در صورت ایجاد تب درمان طبق پروتوکل های استاندارد انجام شد .ایجاد تب بین دو گروه، مدت زمان تب و نیز مورتالیتی در بیماران تب دار بین دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت .موارد فوق از پرونده بیماران گروه کنترل نیز استخراج گردید.یافتهها47 :بیمار(68 ) مرد بودند و میانگین سنی بیماران39 سال بود .تفاوت معنی داری بین دو گروه از نظر سن و جنس وجود نداشت .انواع4 و5 AML شایعترین نوع بودند) هر کدام14 مورد،20 ). در کل تنها13 بیمار(19 ) پس از شیمی درمانی تب پیدا نکردند .در گروه سیپروفلوکساسین20 نفر(80 ) و در گروه کنترل نیز36 نفر(82 ) بیماران تب پیدا کردند که تفاوت معنی داری بین دو گروه نداشت(P=0.130).میانگین طول مدت تب در بین دو گروه نیز تفاوت معنی داری نداشت64 روز،P=0.986. از56 بیماری که تب پیدا کردند در مجموع14 بیمار(25 ) فوت کردند که4 نفر(20 ) در گروه سیپروفلوکساسین و10 نفر(28 ) در گروه کنترل بود .از این نظر نیز تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود نداشت(P=0.520).نتیجه گیری :نتایج مطالعه حاضر نشان داد که با وجود اینکه بیش از80 بیماران پس از شیمی درمانی القایی برای درمانAML دچار تب میشوند، تجویز پروفیلاکتیک سیپروفلوکساسین نتوانست تأثیری بر اپیزودهای تب، مدت زمان آن و نیز مرگ و میر آنها داشته باشد .از اینرو استفاده روتین از شیوه در بیمارستان طالقانی توصیه نمیشود .با این حال لازم است در مطالعات آتی استفاده از سایر آنتی بیوتیکها به منظور کاهش تب و عوارض ناشی از آن در این بیماران مورد بررسی قرار گیرد.واژههای کلیدیAML :، شیمی درمانی القایی، نوتروپنی، گرانولوسیتوپنی، تب پس از شیمی درمانی