بررسی بروز پروتئینP53 به روش ایمونوهیستوشیمی به عنوان یک عامل تعیین کننده پیش آگهی در تومورویلمز در سالهای ۱۳۷۸ تا۱۳۸۷
Metadata
Show full item recordAbstract
تومور ویلمز شایعترین تومور کلیه وپنجمین تومور شایع دررده سنی اطفال محسوب میشود که ژنهای متعددی در پاتوژنز ان دخیل میباشند از جملهWT1 , همجنینWT2 از طرف دیگر مشخص شده است که افزایش بروز پروتیینp53 که باروش ایمونوهیستوشیمی بررسی میشود همراه باپیش اگهی بددربسیاری از کانسرها از جمله کارسینوم پستان کولون - ریه - مغز ورحم میباشد ومطالعات ضد ونقیضی در مورد ارتباط بین هیستولوژی وآناپلازی وپیش آگهی در تومور ویلمز درp53موجود است ولی در کشور ما تاکنون مطالعه جامعی در این زمینه صورت نگرفته است هدف از انجام این مطالعه بررسی نقش افزایش بروزp53 در پیش آگهی این تومور در اطفال میباشد .این مطالعه برروی ۴۴ بیمار باتشخیص قطعی تومور ویلمز انجام گرفت تمام بیماران باتشخیص نهایی تومور ویلمز در۱۰ سال گذشته دربیمارستان مفید مشخص شده وبلوکهای پارافینی مربوط به استخراج واز انهالام تهیه شد لامها به روش ایمونو پراکسیدازو باانتی بادی مونوکلونال برایp53 رنگ امیزی شدند ومیزان مثبت شدن انها بامیکروسک‌وپ نوری ارزیابی شد سپس این میزان مثبت شدن در گرید وایستیج های مختلف وبه تفکیک سن بیماران ومیزان سوروی انها مشخص شده وبااستفاده از ازمونهای اماریChi square,Log RanKANOVA, tTEST انالیز گردید. یافته های - این مطالعه ارتباط مثبتی بین میزانP53 وگرید تومور ووجود آناپلازی در ان یافت شد همچنین دربیماران باتومورمثبت برایp53 طول ماندن در مطالعه ودرواقع بقای بیمار کمتر بود ولی بین استیج بالینی وهمچنین سن وجنس بیماربابروزp53 ارتباطی پیدانشد