مقایسه فراوانی اختلالات رفتاری ایذایی و نقص توجه در بین کودکان تک فرزند چند شهر تهران
Metadata
Show full item recordAbstract
چکیده: هدف : این پژوهش با هدف مقایسه میزان فراوانی اختلالات رفتار در بین کودکان تک فرزند و چند فرزند در سال ۱۳۸۰ انجام شده است روش : آزمودنیهای پژوهش۸۳۷ نفر ۳۶۵)پسر و۴۷۱ دختر(دانش آموز مقطع دبستان می باشند . که به روش نمونه گیری چند مرحله ای تصادفی انتخاب شده اند ابزار گرداوری اطلاعات پرسشنامه علایم مرضی کودکان(SCI-4) همراه با فرم ویژگیهای دموگرافیک بوده است برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از شیوه های آماریt-test و آزمون مجذور خی وآنالیز رگرسیون استفاده شده است . یافته ها: بر اساس گزارش والدین فراوانی اختلال نقص توجه -بیش فعالی ،نافرمانی ،سلوک در کودکان تک فرزند ب ترتیب ۲/۸، ۱۰/۴، ۱۱/۸ در کودکان چند فرزند ۱۱/۸، ۱۲/۳ و ۵/۵ می باشد . بر اساس گزارش معلمین شیوع اختلال نقص توجه -بیش فعالی ،نافرماین ،سلوک درکودکان تک فرزند به ترتیب ۶/۴، ۱۵/۴ و ۲/۳ و در گودکان چند فرزند ۸/۴، ۲۱ و ۴/۳ می باشد . فراوانی هر گونه اختلال رفتاری بر اساس گزارش والدین و معلمین به ترتیب در کودکان تک فرزند ۱۷/۱ و ۱۸ و در کودکان چند فرزند ۲۳/۶، ۱۹/۳ می باشد . مقایسه آماری نشان داد که میزان فراوانی اختلال سلوک بر اساس گزارش والدین و اختلال نقص توجه -بیش فعالی و هر گونه اختلال رفتاری طبق گزارش معلمین در کودکان خانواده های چند فرزند به مراتب بیشتر از تک فرزند می باشد . دو عامل سطح تحصیلات مادر و تعداد والدین در تفاوت اختلالات رفتاری فوق بین کودکان تک فرزند و چند فرزند دخالت دارند طوری که تعامل سه عامل تک فرزندی ،سطح تحصیلات و تعداد والدین عامل تغییر دهنده میزان فراوانی اختلالات رفتاری مربوطه می باشد . نتیجه: تصور عامه مبنی بر فراوانی مشکلات رفتاری در کودکان خانواده های تک فرزند در پژوهش فوق مصداق نمی یابد .